Podejście do Coachingu spopularyzowane na początku lat 90 tych w  USA, związane z akredytacją ICF. Model bazuje na czterech głównych założeniach.

Po pierwsze, sposób traktowania klienta opiera się na postrzeganiu go jako kreatywnej całości bez jakichkolwiek braków. Co w konsekwencji powoduje, że jednostkę traktuje się jako swego rodzaju doskonałą całość, której nie potrzeba zmieniać.

Po drugie, w czasie prowadzenia coachingu, to klient ustala agendę spotkania. Zadaniem coacha jest pilnowanie, aby klient nie odchodził zbyt daleko od własnej agendy.

Po trzecie, co wynika z punktu wcześniejszego Coach podąża za klientem, za jego sposobem myślenia, kierunkami rozmowy. Innymi słowy, jest to połączenie aktywnego słuchania i  Umiejętności elastycznego  reagowania na to co mówi klient.

Po czwarte, traktuje klienta  jako pewną całość, w sposób systemowy. Znaczy to, że decyzje czy działania w jednym obszarze życia klienta mogą mieć duży wpływ na jego funkcjonowanie w innych obszarach.

Podejście koaktywne jest obecnie bardzo popularne na świecie w związku ze szkoleniami uczącymi takiego podejścia i książkami, z których chyba najbardziej znaną jest: „Coaching ko aktywny” L. Whithworth, K. Kimsey – House, H. Kimsey – House, P. Sandal. Książka została wydana w języku polskim w 2010 roku.